یک جلسه عجیب در جوار حرم امام رضا | چرا نباید نمادهای مذهبی را خرج اهداف انتخاباتی و سیاسی کرد؟
رویداد۲۴ | سیما پروانه‌گهر: مساله وحدت در سال‌های اخیر دغدغه هر دو جناح سیاسی کشور در برهه‌های انتخاباتی بوده است. منطق آن نیاز به توضیح ندارد؛ رای آوری کامل و تجمیع آراء جناح در سبد رای یک کاندیدا. به نظر می‌رسد جریان اصولگرا برای این هدف بیش از رقیب، به دین متوسل شده است. سوال اینجاست که آیا «استفاده از باورهای مذهبی یا اماکن مذهبی» برای اجماع درست است.
انگیزه طرح این سوال در روز برگزاری انتخابات، انتشار یک خبر است؛ خبر برگزاری یک جلسه ویژه در مشهد، که البته نه به طور رسمی تایید و نه در پایین‌ترین سطح رسانه‌ای تکذیب شده است. ظاهرا در این جلسه آقایان مروی، تولیت حرم امام رضا (ع)، کعبی، عضو هیات رییسه مجلس خبرگان رهبری و سردار قاآنی فرمانده سپاه قدس حضور داشته اند. البته اسامی دو چهره دیگر از جریان اصولگرا و انقلابی نیز آورده شده است؛ غلامعلی حداد عادل و علیرضا پناهیان که هر دو با کاندیدای مورد حمایت خود یعنی سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف در این جلسه حاضر شده بودند. جلسه قرار بود درباره اجماع و وحدت بین این دو کاندیدا به نتیجه برسد.
خروجی جلسه، مطلقا هیچ بود. هیچ کدام از کاندیدا‌ها حاضر به کنار کشیدن نشدند. علاوه بر این حتی خبر‌ها حاکی از این است که تلاش‌ها برای راضی کردن یکی از این دو چهره به خصوص سعید جلیلی برای کنار کشیدن از عرصه انتخابات تا ساعات اذن صبح روز ۸ تیر نیز ادامه داشته است.
اما سوال اینجاست که چرا چهره هایی چون تولیت حرم امام رضا (ع) یا فرمانده سپاه قدس و عضو مجلس خبرگان رهبری برای ایجاد وحدت سیاسی بین دو کاندیدای انتخاباتی در جوار حرم امام هشتم دور هم جمع شده اند؟ هدف از انتخاب این مکان خاص چه بوده است؟ آیا استفاده از نمادهای مذهبی برای رسیدن به اهداف سیاسی یک جریان خاص اقدام درستی است؟
ابتدایی‌ترین نقد به این دست از اقدامات این است که رسیدن به کاندیدای واحد جریان راست از این مسیر میتواند نوعی تقدس زیر سایه باورهای طبقه مذهبی را برای این جریان به ارمغان بیاورد. اما ایراد این رویکرد، گره زدن عملکرد کاندیدای این جریان در صورت پیروزی به باورهای مذهبی، بیش از گذشته است. نتیجه اینکه در شرایطی که کشور با تورم و مشکلات پیچیده سیاست داخلی و خارجی روبه روست، این پیوند اثر منفی بر باورهای مذهبی جامعه خواهد گذاشت.
سوال اینجاست که آیا استفاده از باورهای مذهبی مردم برای کارکرد‌های انتخاباتی و سیاسی درس خود را پس نداده است؟ تجربه ۴ دهه گذشته چه دستاوردی برای باورهای دینی به همراه داشته که هنوز در بر همان پاشنه می‌چرخد؟
یک سوال اصلی و بی پاسخ در این بین وجود دارد؛ حق سو استفاده از نمادهای مذهبی برای اهداف سیاسی چگونه به جریان اصولگرا اعطا شده است؟ چند هاله نور دیگر باید حول سر افراد تشکیل شود تا دست از سر حوزه باورد‌های دینی مردم برای منافع انتخاباتی و سیاسی بردارند؟
رویداد بیست چهار میخواست کارشو گشترش بده. دوباره مقام چهارمی رو تکرار کنه.خخخخ